Huzurum Kalmadı

Geçen günlerde okuduğum bir makale şöyle bir şeyden bahsediyordu. Bach, Mozart .. gibi klasik müziğin duayenlerinin eserleri bile orjinaline oranla son 10 yıldır daha hızlı çalınmaya başlamış.

Sakin , dingin olan hiç bir şeye tahammülümüz kalmadı. Beklemekten nefret ediyoruz. En son ne zaman hiç bir şey yapmadan , yanınızda birileri olmadan öylece oturdunuz ?
Elinizde telefon , bilgisayar , tablet .. olmadan.



Huzurun nasıl bir şey olduğunu unuttuk. Bütün yıl 5 günlük tatil için çalışıp , o tatilde de çuvalla parasını ödediğimiz otellerin her imkanından yararlanmaya çalışıyoruz.Yani yine bir koşturmaca hali. İnsanlara neden bu kadar çok çalıştıklarını sorduğumda doğa içinde huzurlu bir emeklilik geçirebilmek için çalışmak zorunda olduklarından bahsediyorlar.
Gülümsüyorum çünkü ; doğa senden para istemiyor ki. Karar verdiğin an küçük bir kasaba ya da köyde çok ama çok daha az çalışarak hayatını idame ettirebilirsin. Stres , teknoloji tüm bu şehir yaşamı bizi  hasta ediyor.Yarın başımıza ne geleceğini bilmiyoruz ve belkide hiç bir zaman içini açamayacağımız kumbarayı her gün dolduruyoruz.

Bu yazıyı okuyan birileri için , en çok da kendim için burda kalsın istiyorum bu yazı. Hırslara kapıldığım , insanlığımı kaybetmeye başladığım an da beni kendime getirsin .

Son olarak hani der ya Kaybedenler Kulübünde  "Ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki ?